Pageliasse

   Drodzy bracia w kapłaństwie

         Niektórzy z naszych współbraci nie celebrują mszy każdego dnia.

Oto kilka argumentów, które chciałbym im przedstawić.

         Chociaż od dawna Kościół nie wspominał o codziennej mszy, jednak ostatnio zwraca się uwagę, że taka praktyka jest doskonała.

         Dziś trudno umysłom zachodnim zrozumieć symbole. Jednak symbole są bardzo użyteczne, aby pojąć rzeczywistość duchową.

         Proponuję zatem następujący symbol.

         Chodzi mianowicie o uświęcenie czasu.

         W historii naszego świata, zawartej pomiędzy Alfą a Omegą, jest jedyna droga prowadząca do świata Bożego, a jest nią poświęcenie się Panu.

         Ale rok jest symbolem historii świata: ma początek i koniec, a w nim jest tylko celebracja święta Paschy.

         Także dzień, ze wschodem i zachodem słońca, jest symbolem roku, jak i historii świata: trzeba więc, aby celebracja ofiary mszy była codzienna.

         Tak więc są łaski, które nie są dane, ponieważ nie zostały wyproszone: „Proście, a otrzymacie” - mówi Pan.

         Msza odprawiana jest „na cześć chwały Pana, dla naszego dobra i dla całego Jego świętego Kościoła”: jakiż byłby postęp, gdyby wszyscy kapłani, rozsiani na ziemi, codziennie odprawialiby mszę, dla Kościoła i ewangelizowaliby, dla pokoju i zdrowia świata!   

         Kapłani mają wielką moc ku dobremu: dlaczego jej nie spożytkować?

         Ale niektórzy powiedzą: „A jeśli jestem sam?”

         W rzeczywistości wielu sądzi, że celebracja eucharystyczna dokonywana przez jednego kapłana nie ma sensu.

         To prawda, że przez długi czas Kościół nie chciał, aby kapłan odprawiał Mszę samotnie, jeśli nie uczestniczył w niej ktoś inny dodatkowo. Ale dzisiaj ta dyscyplina nie jest już podtrzymywana.

         Po pierwsze, możliwość takiej celebracji została przekazana osobiście, na przykład błogosławionemu Charles'owi de Foucauld. Następnie została przyznana wielu jednocześnie, tak jak miało to miejsce w przypadku kapelanów wojskowych.

         Dziś kodeks prawa kanonicznego, w ostatnim wydaniu, przypomina stary przepis (c. 906), ale dodaje, że dozwolone jest, aby każdy kapłan mógł odprawiać mszę samotnie, aby w ten sposób mógł ją odprawiać codziennie (C. 904).

         To postanowienie Kościoła zostało potwierdzone w tym roku. Z powodu epidemii, władze rzymskie postanowiły zezwolić kapłanom na odprawianie mszy bez ludzi we czwartek Wielkiego Tygodnia (dekret z 25 marca): mówi się tu o wyjątku, nie dlatego, że w inne dni nie byłoby to dozwolone, ale ponieważ w ten dzień roku nie było to dozwolone (por. Missale Romanum MMII, s. 291 nr 1).

         Tak więc nikt nie mówi błędnie, na co pozwala Kościół, a nawet zaleca!

         Zatem, bracia w kapłaństwie, zachęcajmy się nawzajem do celebrowania mszy każdego dnia, nawet samotnie, a szczególnie w tym czasie nieszczęsnym!

    Objaśnienia:

Kan. 904 - Pamiętając o tym, że w tajemnicy Ofiary eucharystycznej dokonuje się ustawicznie dzieło zbawienia, kapłani powinni często odprawiać, a zaleca się usilnie codzienne odprawianie, które, nawet gdy nie ma wiernych, stanowi czynność Chrystusa i Kościoła, którą sprawując kapłani wypełniają swoje główne zadanie.

Kan. 906 - Bez słusznej i uzasadnionej przyczyny kapłan nie powinien odprawiać Ofiary eucharystycznej bez udziału w niej choćby jednego wiernego.

Komentarz Angel Marzoa: Oczywiste jest, że istnieje uzasadniony i słuszny powód, aby postępować zgodnie z żywą rekomendacją c. 904 codziennej celebracji, kiedy zrobiliśmy wszystko, co możliwe, aby uzyskać pomoc wiernych i że mimo wszystko nam się nie udało. (Komentarz przygotowany pod kierunkiem Instytutu Martina de Azpilcueta, francuskie wydanie Wilsona i Lafleur Itée, Montreal 1999.)